 | menu |
Avontuur
Op deze pagina lees je de clownsavonturen van onze studenten.
Avonturen die ze in de wereld zetten na (of al tijdens) de opleiding:
projecten, bedrijfjes, voorstellingen, contactclown, etc.
Er zijn ook studenten die onze opleiding doen met als avontuur hun eigen
persoonlijke ontwikkeling, zonder de ambitie
om als clown te spelen.
Laat je inspireren door hun mooie verhalen!
Ik heb gekozen voor de tweejarige opleiding van de School voor Clown & Leven. De aanwijzingen die ik persoonlijk in de les kreeg, gingen vaak over “mijn spel kleiner maken”, “bij mijn gevoel komen en kunnen blijven”. Op het moment dat ik speel met mijn gevoel en emotie, ben ik echt en voel ik verbinding. En dat is voor de ander mooier om naar te kijken dan naar een gespeelde clown. Het viel nog niet mee om mijn spel te verdiepen. Ik heb daar echt mee geworsteld. Toch is dat gelukt...
Stapje voor stapje werd ik de clown die ik wil zijn.
Nu ben ik twee jaar verder en heb de opleiding afgerond. Veel geleerd door bewust naar een ander te kijken en bewust mezelf aan de ander laten zien, door emoties te voelen en te spelen.
Tevreden en dankbaar, omdat ik in beeld heb wie “mijn clown” is en hoe ik die kan neerzetten. Vrolijk, zingend, dansend, uitzinnig met af en toe een traan, gewoon zoals ik ben. En mijn avontuur een echte clown te worden? Dit is pas het begin want ik ga verder werken aan een nieuw hoofdstuk....
Zelf spelen als clown in de praktijk!
Ik sta nu veel steviger voor een publiek en durf mezelf te laten zien, niet alleen in wat ik kan maar ook in mijn onzekerheid en kwetsbaarheid. In de opleiding werd voortdurend geoefend in je aandacht verdelen tussen wat er binnen en buiten je gebeurt. Dit geeft rust en hierdoor maak ik nu veel gemakkelijker contact met het publiek, durf mensen aan te kijken en pauzes te laten vallen.
Els en Siebe hadden ieder op hun eigen manier aandacht voor mijn project door een gesprek over mijn plannen en in een later stadium extra oefeningen. Verder was de veiligheid en het plezier binnen de groep heel belangrijk om gemotiveerd te blijven.
In een jarenlange worsteling met psychische problemen had ik al een begin gemaakt met het ont-wikkelen van wat in mijn jeugd grondig ingewikkeld was. Die ont-wikkeling is door de opleiding in een stroomversnelling gekomen. De speelsheid van de clown die ‘in het moment’ is, en de veiligheid die er in de groep al snel is ontstaan, helpen me om allerlei dingen uit te proberen die ik tot nu toe niet in mijn hoofd haalde. In deze bescheiden avonturen win ik stapje voor stapje aan vrijheid, lichtheid en lef.
Zo heb ik al voor het einde van het eerste jaar het gewaagd om mee te doen met de verdiepingsmodule over clownen bij mensen met dementie, en heb ik daarna een paar keer in mijn uppie gespeeld bij een paar mensen met dementie.
In de zomervakantie heb ik de kans aangegrepen om, georganiseerd door klasgenoot Ruben, met klasgenoten vier keer op straat te spelen in Zwolle. Wat was dat leerzaam.
Nu in het tweede jaar trekken Ruben en ik een poos samen op als contactclowns. Op dit moment spelen we één keer in de twee weken voor mensen met dementie. Daar ligt mijn hart. Maar het lijkt ons ook gaaf om het spelen bij andere doelgroepen te verkennen.
Alsof dit nog niet mooi genoeg is heb ik, al tijdens het spelen op straat, ook ontdekt hoe leuk ik het vind om verhaaltjes te schrijven over wat ik als clown beleef. Eentje daarvan vind je hieronder...
“Waar komen júllie vandaan,” zegt een van de dames die aan tafel groente zitten te snijden,
als Huppel en ik al poetsend de huiskamer zijn binnengekomen.
Ik wijs naar de deur en daar giebelt ze een beetje om.
Maar we begrijpen uit haar intonatie best dat ze bedoelt:
wat zijn jullie voor rare snuiters.
Tja, we zijn wel merkwaardig gekleed. Maar omdat we onze rode neus achterwege hebben gelaten, zijn we niet direct te herkennen als clowns. Een aantal van de bewoners hier schiet namelijk heftig in de weerstand – en blijft daarin hangen – als een clown de huiskamer binnenkomt. Dat vinden ze iets voor kinderen, en je waagt het niet om hen voor kinds aan te zien! We gunnen het hun zo dat ze open kunnen ervaren op welke manier wij een bezoek brengen, en daarom spelen we zonder rode neus.
Een andere dame probeert gelijk een bijdrage te leveren aan het spel. Een derde dame moet lachen om wat er gebeurt. De vierde dame aan tafel weet nog niet wat ze ervan moet vinden. “Moet ik bang zijn voor jullie?” vraagt ze. Ik kijk Huppel onderzoekend aan: “Moet ik bang zijn voor jou?” Ik neem hem van top tot teen op en concludeer dan vertederd dat hij veilig is. Huppel op zijn beurt doet hetzelfde bij mij, en we blijven met ons spel aan de andere kant van de tafel, zodat deze dame veilig de kat uit de boom kan blijven kijken.
We poetsen en boenen – nou ja, Huppel heeft geen zin en voert weinig uit, maar ik doe het héél nauwkeurig en grondig – en drie dames leveren met wat ze zeggen input voor ons spel. Al gauw gaat de vierde zich er ook in mengen. Ze gaat lekker los op Huppel. “Die mannen ook altijd, ze laten de vrouwen het werk doen en steken nooit eens een hand uit.” En Huppel is best bereid haar meer voer te geven om haar mening over mannen te ventileren. In de subtiele twinkeling van haar ogen zie ik dat ze geniet van deze kans.
Verderop in het spel kan Huppel haar goedkeuring wegdragen. Hij en ik zijn dan intussen getrouwd – ja ja, daar ter plekke – en Huppel heeft een latex handschoen, die op de tafel lag, opgeblazen. “Een buik,” zegt een van de dames over het opgebolde handpalmgedeelte. Dat leidt bij Huppel tot de impuls om hem onder zijn t-shirt te stoppen. “Hij is zwanger,” zegt een van hen. En ja, dan moet het kind natuurlijk ook geboren worden. Huppel puft en puft, en puft nog meer. “Hè hè, eindelijk eens een man die dat werk voor een vrouw doet,” zegt de vierde dame tevreden.
“Jullie mogen het een keer proberen,” had de activiteitenbegeleidster gezegd,
“maar ik weet echt niet hoe de bewoners hier gaan reageren, hoor.”
Ze wilde ons voorbereiden op een teleurstelling.
Maar Ruben en ik wilden het avontuur graag aangaan.
En tijdens ons bezoek waren de vier dames aan tafel actief betrokken.
Drie anderen die in de huiskamer zaten en die ook aandacht van ons hebben gekregen,
hebben op veel momenten met belangstelling toegekeken, één van hen zichtbaar genietend.
Nu mogen we hier 1x per maand spelen.
Een verdrietig jongetje in Eindhoven vroeg via Facebook om een verjaarskaartje. Ik dacht: Ik stuur een clown! lees meer >>
Met mijn rode neus op, gewapend met emmertjes sop en sponsjes, fietste ik naar hem toe. Mijn clownspak bestond voor een deel uit schoonmaakdoekjes. Zo is de glazen wassende clown geboren. Het jongetje kreeg van mij een levende verjaardagskaart en zijn ouders schoongepoetste ramen. Euh, nou ja, schoon?
De reacties waren zo leuk dat ik op een weggeefhoek in Udenhout heb aangeboden om als clown ramen te komen lappen. De aanvragen stróómden binnen. Dat kon ik in mijn eentje niet aan en dus heb ik medeclowns van de opleiding om hun poetshulp gevraagd.
Inmiddels wassen zo’n 15 eerste- en tweedejaars clowns van de School voor Clown en Leven overal in Nederland de ramen. Op hun eigen clowneske wijze… We zijn nog in opleiding en niet alles gaat vlekkeloos. Wat natuurlijk best mag als clown! We willen vooral heel veel mensen blij maken en tegelijkertijd leren van ons spel.
Klasgenoot Edith Stensen bedacht de naam Cleaning Clowns en dat was meteen een pakkende naam voor onze website.
We zijn vol trots aan een nieuw avontuur begonnen.
Wie mogen we blij maken? Je kunt ons vinden op www.cleaning-clowns.nl
Met dank aan Pauline Schuurman voor het schrijven van deze tekst.
In 2021 hebben wij, Anita en Ellen de opleiding aan de School voor Clown & Leven afgerond. Omdat de school dicht was vanwege Corona hebben we tijdens onze opleiding ieder in onze eigen buurt gespeeld voor de ramen van instellingen. Daar begon het mee. We zijn daarna aan de slag gegaan bij de Mediclowns. Daar spelen we één keer per maand voor mensen met dementie of een beperking. In ruil daarvoor krijgen we een paar keer per jaar een gratis training of workshop aangeboden over het contactclownen.
Inmiddels hebben we ook twee voorstellingen ontwikkeld voor kinderen
van de basisschool en kleine theaters.
Els heeft ons geholpen met het opzetten van deze voorstellingen.
We hebben ook een voorstelling voor mensen met dementie en peuters.
Verder spelen we regelmatig voor stichting Opkikker en stichting Shamajo.
Deze stichtingen verzorgen een fijne dag vol activiteiten en verwennerij voor gezinnen met een kind dat ziek is of een beperking heeft. We hebben zelf contact gezocht met allebei de stichtingen en onze diensten als contact clown aangeboden. We halen erg veel voldoening uit de mooie contactmomenten die we met de gezinnen hebben. Stichting Opkikker heeft ons onlangs gevraagd om onze voorstelling Sneeuwwitje 2.0 op de komende Opkikkerdagen te spelen.
Om ons te blijven ontwikkelen hebben we workshops uit het verdiepings aanbod van de School voor Clown & Leven gevolgd of bij andere clownstrainers. Ellen heeft zich aangesloten bij de clownsgroep Nijmegen die iedere week speelt en van en met elkaar leert. Ze is ook meegegaan met een clownsreis van Ray Biemans naar Roemenië, dat was ook een prachtig avontuur. En heel leerzaam om te spelen voor mensen die je niet verstaat.
Kortom wij vervelen ons niet. We zijn erg blij met wat de clown ons brengt.
Wil je meer weten? Check dan: www.clowndurske.com
Begin 2021. We zaten midden in een lockdown, en ik was in de rouw.
De levensvreugde was even weg, en ik miste het spelen enorm.
Een paar jaar eerder was mijn liefde voor het clownen aangewakkerd.
Een tweejarige opleiding leek me op dat moment nogal overdreven eerlijk gezegd,
na een opleiding tot dramatherapeute en tientallen jaren spelervaring.
Maar goed, lockdown dus. Ik hing totaal inspiratieloos op de bank toen ik een mailtje van de School voor Clown & Leven binnen kreeg; er was ruimte om met de opleiding te starten. Na een belletje met Els besloot ik me op te geven. En precies vanaf dat moment begon het weer te stromen, begon ik weer te leven.
Deze opleiding heeft me zó veel gebracht. De clown in mij is wakker geworden en heeft vorm gekregen. Ik kan voor het eerst van mijn leven grinniken om mijn eigen ongemakkelijkheid, en om hoe serieus ik het leven soms neem. Mijn clown heet Pippa, ze is super enthousiast en durft alles. Haar energie (die dus eigenlijk de mijne is) helpt me om stappen te zetten die ik eerder niet aan durfde. De School van Clown en Leven was precies wat ik nodig had. Precies op het moment dat ik het nodig had.
Ik ben mijn eigen onderneming gestart: Het Knetterparadijs.
Ik maak kindervoorstellingen, werk als zorgclown,
sta in het theater met clownstheatergroep Ongeregeldheden,
en doe daarnaast opdrachten als clown bij evenementen.
Ook wil ik clown- en improvisatielessen gaan geven.
Voor meer informatie over wat ik doe, kan je me opzoeken op Instagram: https://instagram.com/knetterparadijs.
Elleke van Gemeren, oktober 2022
Enerzijds om het prachtig vak van de clown verder te verkennen en vaardig te worden, anderzijds vanwege de grote persoonlijke groei. Zo heb ik aan pijnlijke hinderlijke thema’s gewerkt om als clown vrijer te kunnen spelen en dat heeft mijzelf zoveel gelukkiger gemaakt! Mijn clown is mijn liefste vriendin. Zij helpt mij om dingen onder ogen te zien, plezier te maken, te oefenen met dingen verprutsen, mild te zijn, me te blijven verwonderen en in verbinding te blijven met anderen en met mezelf. lees meer >>
In het dagelijks leven is mijn clown dichterbij. Tot plezier van anderen merk ik. Het is fijn om zo mezelf te kunnen zijn. Ik doe van alles met de clown. Ik heb met Clownstheatergroep Ongeregeldheden in kleine theaters gestaan. Ik speel af en toe voor verschillende doelgroepen of op events en ik ben lid van Clownstrio Resumé. Hieronder kun je lezen wat we met Resumé doen.
Mijn maatjes van Resumé heb ik ontmoet op de opleiding en omdat we dezelfde ambitie
met de clown hebben zijn we samen op pad gegaan.
Wij zijn Joop (Jesú), Iris (Piet) en Leonieke (Griet).
In de zomer van 2022 rondden we de school voor Clown en Leven af.
Onder de naam Clownstrio Resumé brengen we clownsimprovisatie voor volwassenen.
We bekijken allerlei thema’s door een clownsbril
en delen onze interpretatie met het publiek.
Gaandeweg hebben we hiervoor twee formats ontwikkeld.
In het eerste format doen we korte interviewtjes met mensen uit het publiek over universele levensthema’s. Denk aan vragen als: Wat stel je alsmaar uit? Waar verlang je ten diepste naar? Waar ben je bang voor? Welke goede voornemens heb je? Met de verhalen die dit oplevert, gaan we vervolgens aan de haal in geïmproviseerde scènes.
Het tweede format is meer gericht op informatieve bijeenkomsten. Iemand houdt een lezing of vertelt een verhaal, en wij improviseren een scène met de inhoud ervan. Dit format willen we graag toepassen bij zakelijke bijeenkomsten, zoals teamdagen of symposia.
De afgelopen twee jaar hebben we veel geoefend en opgetreden, bijvoorbeeld bij Gluren bij de buren, ontmoetingsdagen en in buurthuizen. We trainen om de week en huren hierbij regelmatig een trainer in. En wie weet, misschien eindigen we wel in Carré! Of in een congrescentrum dus.
We hebben veel plezier in het spelen met ongemak,
en halen voldoening uit de verbinding die soms ineens ontstaat met sprekers en met het publiek.
Laatst deelde iemand een indrukwekkend en kwetsbaar verhaal, dat wij mochten ‘samenvatten’.
Iets over de dood van een vriend, een tjiftjaf en de vraag: waar begint en eindigt ‘ik’ eigenlijk?
Ga daar maar eens aan staan als clowns.
Een andere keer vertelden drie mannen en een vrouw dat ze aan het verkennen waren
of ze met z’n vieren een kind wilden opvoeden. Bijzondere momenten van echte verbinding,
waarbij ons het gevoel overvalt dat we iets goeds doen voor de wereld.
Wie weet. In elk geval hebben we er lol in!
Hopelijk zien we je een keer bij een van onze voorstellingen?
Of ken je iemand die ons misschien wil inhuren?
Wil je meer weten? Check dan: www.facebook.com/clownstrioresume
Om meer te kunnen spelen kwamen we met een kleiner groepje regelmatig een dagdeel bij elkaar. Die extra uurtjes hebben enorm geholpen om de clownstechnieken eigen te maken. En het was heerlijk, echt een speeltuin.
Ik kon gaandeweg die twee jaar al merken dat ik meer de gekte in durfde te gaan tijdens mij eigen optredens. Ik liet me meer gaan en er ontstond (daar waar het paste natuurlijk) een manier van spelen waar ik erg blij van werd. Ook in mijn “gewone leven” kwam de clown soms om de hoek kijken, die mijn gevoelens met veel humor liet zien. Als dat gebeurt weet ik dat Loena (mijn clown) zich veilig voelt.
Met twee korte stukjes die we maakten voor de eindpresentatie maakte ik met Johannes Fischer de voorstelling “No Show?!”. Improvisatie (zoals tijdens de lessen) is heel anders dan wat je bedacht hebt steeds herhalen. De combinatie met acrobatische trucjes doen en timing op muziek zorgde ervoor dat er veel vastgelegd werd. We wilden ook een lekker dynamische voorstelling maken met veel actie en slapstick. Het is dan een hele uitdaging om fris te blijven spelen. Het hele vertragende alles in het moment uitspelen van de clown verdween wat naar de achtergrond. Wat bleef is de clowneske manier van spelen.
Later heb ik met Lisette van Gemert twee schoolvoorstellingen gemaakt, daar kan je over lezen in haar stukje: Van poppenspeler naar clownesk speler.
Voor mij was het relatief makkelijk om mijn passie voor de clown om te zetten in daadwerkelijk spelen daarmee. Ik had al mijn eigen toko en netwerk. Ik ben heel dankbaar voor wat de clown mij gebracht heeft, maar mis soms wel het lekker vrij spelen met clownsmaatjes. Zonder dat het iets hoeft te worden. Dus dat probeer ik ook te blijven doen. En ik haal daar ook inspiratie uit.
Wil je meer weten? Check dan: www.wolkenruiters.nl
De zondagen waarop ik naar de clownslessen ging, brachten me zoveel vreugde en plezier. Iedere keer ging ik opgelucht en met een lichter gevoel naar huis. Van nature heb ik last van depressieve neigingen en voelde ik me vaak ongelukkig over de wereld en alles wat daarin gebeurt. Maar de clown heeft mij geleerd het leven vanuit een luchtiger perspectief te bekijken, volop te lachen en echt plezier te beleven. Sindsdien heb ik nooit meer diepe depressieve gevoelens ervaren.
Mijn motivatie om als clownsdocent aan de slag te gaan, was dan ook om anderen te laten ervaren dat je zelfs in moeilijke tijden vreugde en plezier kunt vinden. In het begin gaf ik les aan mensen uit mijn eigen netwerk, bijvoorbeeld tijdens retraites. Ik heb ook geëxperimenteerd met het combineren van clownerie en filosofie in belichaamde filosofielessen. Tegenwoordig hebben mijn clownskills een prachtige plek gekregen bij Circustheater Stoffel. Hier werk ik als clownsjuf en zet ik me in binnen de jeugdpsychiatrie, waar ik kinderen help die zich verloren voelen in de wereld. Hoe bijzonder is dat!
Wil je meer weten? Check dan: www.circustheaterstoffel.nl
Af en toe kwamen de poppen op het podium ook uit de poppenkast en speelde ik naast de poppen mee in het verhaal.
Ik ben de school voor Clown en Leven begonnen omdat ik meer zelf wilde spelen. lees meer >>
Al tijdens de opleiding van school voor Clown & Leven ben ik samen gaan werken met Angela Dirven. We hebben samen een rondlopende straattheater-act gemaakt. Twee dames in één jurk.
En vlak na het afronden van de opleiding werd ik door Marco van Zanten van Dutch Acrobats gevraagd om in zijn visueel komisch, acrobatische straattheatervoorstelling te spelen. Inmiddels spelen we nu voor het derde jaar deze vrolijke voorstelling.
En ondertussen zijn er nieuwe acts en voorstellingen gemaakt en gespeeld. Samen met Angela, ‘Kerst met Clowns’ waarbij we van hoepels een kerstboom bouwen en een moestuinvoorstelling met clownesk spel en poppenspel gecombineerd.
Met Marco is er een rondlopende act ‘Ode aan de Hollandse wateren’ gemaakt, waarbij we acrobatische lofdichten brengen over de wind, het water en de tuin van Neptunes. En tot slot zijn we bezig met een voorstelling over kunst en inspiratie met Johannes Vermeer. Een voorstelling waarbij visueel, clownesk spel met circuselementen wordt gecombineerd. Deze voorstelling wordt gemaakt voor scholen.
Als ik kijk naar mijn werk op dit moment dan is het precies wat ik voor ogen had toen ik de opleiding begon. Niet dat ik het zo bedacht had, maar het meer zelf spelen en het samen spelen met anderen dat was precies wat ik graag wilde. Ik speel nog steeds met veel plezier mijn poppenvoorstellingen en daarnaast ben ik blij met alle nieuwe dingen die er op mijn pad zijn gekomen. Niet altijd met een clownsneus op, maar het clowneske en alles wat ik in de opleiding heb geleerd is er zeker in terug te vinden.
Wil je meer weten? Check dan: www.lisettevangemert.nl en www.hetwandelendhuis.nl
JasUit is erop gericht om te ervaren hoe het is om de jas van professional uit te doen en jezelf te zijn in elke situatie. Omdat daardoor de werkplek en daarmee de wereld een stukje mooier wordt.
Bij JasUit maken we gebruik van technieken uit de clownerie om jouw authentieke zelf op te zoeken en te onderzoeken. Want clownerie vraagt van je om helemaal in het hier en nu te zijn, in verbinding met de ander én met jezelf.
Ondertussen is JasUit een vast onderdeel van het interne opleidingsprogramma van een adviesbureau. Ik geef de JasUit workshop ook als onderdeel van teamdagen en verandertrajecten.
Wil je meer weten? Check dan: www.jasuit.nl
Avontuur
Op deze pagina lees je de clownsavonturen van onze studenten.
Avonturen die ze in de wereld zetten na (of al tijdens) de opleiding:
projecten, bedrijfjes, voorstellingen, contactclown, etc.
Er zijn ook studenten die onze opleiding doen met als avontuur hun eigen
persoonlijke ontwikkeling, zonder de ambitie
om als clown te spelen.
Laat je inspireren door hun mooie verhalen!
Ik heb gekozen voor de tweejarige opleiding van de School voor Clown & Leven. De aanwijzingen die ik persoonlijk in de les kreeg, gingen vaak over “mijn spel kleiner maken”, “bij mijn gevoel komen en kunnen blijven”. Op het moment dat ik speel met mijn gevoel en emotie, ben ik echt en voel ik verbinding. En dat is voor de ander mooier om naar te kijken dan naar een gespeelde clown. Het viel nog niet mee om mijn spel te verdiepen. Ik heb daar echt mee geworsteld. Toch is dat gelukt...
Stapje voor stapje werd ik de clown die ik wil zijn.
Nu ben ik twee jaar verder en heb de opleiding afgerond. Veel geleerd door bewust naar een ander te kijken en bewust mezelf aan de ander laten zien, door emoties te voelen en te spelen.
Tevreden en dankbaar, omdat ik in beeld heb wie “mijn clown” is en hoe ik die kan neerzetten. Vrolijk, zingend, dansend, uitzinnig met af en toe een traan, gewoon zoals ik ben. En mijn avontuur een echte clown te worden? Dit is pas het begin want ik ga verder werken aan een nieuw hoofdstuk....
Zelf spelen als clown in de praktijk!
Ik sta nu veel steviger voor een publiek en durf mezelf te laten zien, niet alleen in wat ik kan maar ook in mijn onzekerheid en kwetsbaarheid. In de opleiding werd voortdurend geoefend in je aandacht verdelen tussen wat er binnen en buiten je gebeurt. Dit geeft rust en hierdoor maak ik nu veel gemakkelijker contact met het publiek, durf mensen aan te kijken en pauzes te laten vallen.
Els en Siebe hadden ieder op hun eigen manier aandacht voor mijn project door een gesprek over mijn plannen en in een later stadium extra oefeningen. Verder was de veiligheid en het plezier binnen de groep heel belangrijk om gemotiveerd te blijven.
In een jarenlange worsteling met psychische problemen had ik al een begin gemaakt met het ont-wikkelen van wat in mijn jeugd grondig ingewikkeld was. Die ont-wikkeling is door de opleiding in een stroomversnelling gekomen. De speelsheid van de clown die ‘in het moment’ is, en de veiligheid die er in de groep al snel is ontstaan, helpen me om allerlei dingen uit te proberen die ik tot nu toe niet in mijn hoofd haalde. In deze bescheiden avonturen win ik stapje voor stapje aan vrijheid, lichtheid en lef.
Zo heb ik al voor het einde van het eerste jaar het gewaagd om mee te doen met de verdiepingsmodule over clownen bij mensen met dementie, en heb ik daarna een paar keer in mijn uppie gespeeld bij een paar mensen met dementie.
In de zomervakantie heb ik de kans aangegrepen om, georganiseerd door klasgenoot Ruben, met klasgenoten vier keer op straat te spelen in Zwolle. Wat was dat leerzaam.
Nu in het tweede jaar trekken Ruben en ik een poos samen op als contactclowns. Op dit moment spelen we één keer in de twee weken voor mensen met dementie. Daar ligt mijn hart. Maar het lijkt ons ook gaaf om het spelen bij andere doelgroepen te verkennen.
Alsof dit nog niet mooi genoeg is heb ik, al tijdens het spelen op straat, ook ontdekt hoe leuk ik het vind om verhaaltjes te schrijven over wat ik als clown beleef. Eentje daarvan vind je hieronder...
“Waar komen júllie vandaan,” zegt een van de dames die aan tafel groente zitten te snijden,
als Huppel en ik al poetsend de huiskamer zijn binnengekomen.
Ik wijs naar de deur en daar giebelt ze een beetje om.
Maar we begrijpen uit haar intonatie best dat ze bedoelt:
wat zijn jullie voor rare snuiters.
Tja, we zijn wel merkwaardig gekleed. Maar omdat we onze rode neus achterwege hebben gelaten, zijn we niet direct te herkennen als clowns. Een aantal van de bewoners hier schiet namelijk heftig in de weerstand – en blijft daarin hangen – als een clown de huiskamer binnenkomt. Dat vinden ze iets voor kinderen, en je waagt het niet om hen voor kinds aan te zien! We gunnen het hun zo dat ze open kunnen ervaren op welke manier wij een bezoek brengen, en daarom spelen we zonder rode neus.
Een andere dame probeert gelijk een bijdrage te leveren aan het spel. Een derde dame moet lachen om wat er gebeurt. De vierde dame aan tafel weet nog niet wat ze ervan moet vinden. “Moet ik bang zijn voor jullie?” vraagt ze. Ik kijk Huppel onderzoekend aan: “Moet ik bang zijn voor jou?” Ik neem hem van top tot teen op en concludeer dan vertederd dat hij veilig is. Huppel op zijn beurt doet hetzelfde bij mij, en we blijven met ons spel aan de andere kant van de tafel, zodat deze dame veilig de kat uit de boom kan blijven kijken.
We poetsen en boenen – nou ja, Huppel heeft geen zin en voert weinig uit, maar ik doe het héél nauwkeurig en grondig – en drie dames leveren met wat ze zeggen input voor ons spel. Al gauw gaat de vierde zich er ook in mengen. Ze gaat lekker los op Huppel. “Die mannen ook altijd, ze laten de vrouwen het werk doen en steken nooit eens een hand uit.” En Huppel is best bereid haar meer voer te geven om haar mening over mannen te ventileren. In de subtiele twinkeling van haar ogen zie ik dat ze geniet van deze kans.
Verderop in het spel kan Huppel haar goedkeuring wegdragen. Hij en ik zijn dan intussen getrouwd – ja ja, daar ter plekke – en Huppel heeft een latex handschoen, die op de tafel lag, opgeblazen. “Een buik,” zegt een van de dames over het opgebolde handpalmgedeelte. Dat leidt bij Huppel tot de impuls om hem onder zijn t-shirt te stoppen. “Hij is zwanger,” zegt een van hen. En ja, dan moet het kind natuurlijk ook geboren worden. Huppel puft en puft, en puft nog meer. “Hè hè, eindelijk eens een man die dat werk voor een vrouw doet,” zegt de vierde dame tevreden.
“Jullie mogen het een keer proberen,” had de activiteitenbegeleidster gezegd,
“maar ik weet echt niet hoe de bewoners hier gaan reageren, hoor.”
Ze wilde ons voorbereiden op een teleurstelling.
Maar Ruben en ik wilden het avontuur graag aangaan.
En tijdens ons bezoek waren de vier dames aan tafel actief betrokken.
Drie anderen die in de huiskamer zaten en die ook aandacht van ons hebben gekregen,
hebben op veel momenten met belangstelling toegekeken, één van hen zichtbaar genietend.
Nu mogen we hier 1x per maand spelen.
Een verdrietig jongetje in Eindhoven vroeg via Facebook om een verjaarskaartje. Ik dacht: Ik stuur een clown! lees meer >>
Met mijn rode neus op, gewapend met emmertjes sop en sponsjes, fietste ik naar hem toe. Mijn clownspak bestond voor een deel uit schoonmaakdoekjes. Zo is de glazen wassende clown geboren. Het jongetje kreeg van mij een levende verjaardagskaart en zijn ouders schoongepoetste ramen. Euh, nou ja, schoon?
De reacties waren zo leuk dat ik op een weggeefhoek in Udenhout heb aangeboden om als clown ramen te komen lappen. De aanvragen stróómden binnen. Dat kon ik in mijn eentje niet aan en dus heb ik medeclowns van de opleiding om hun poetshulp gevraagd.
Inmiddels wassen zo’n 15 eerste- en tweedejaars clowns van de School voor Clown en Leven overal in Nederland de ramen. Op hun eigen clowneske wijze… We zijn nog in opleiding en niet alles gaat vlekkeloos. Wat natuurlijk best mag als clown! We willen vooral heel veel mensen blij maken en tegelijkertijd leren van ons spel.
Klasgenoot Edith Stensen bedacht de naam Cleaning Clowns en dat was meteen een pakkende naam voor onze website.
We zijn vol trots aan een nieuw avontuur begonnen.
Wie mogen we blij maken? Je kunt ons vinden op www.cleaning-clowns.nl
Met dank aan Pauline Schuurman voor het schrijven van deze tekst.
In 2021 hebben wij, Anita en Ellen de opleiding aan de School voor Clown & Leven afgerond. Omdat de school dicht was vanwege Corona hebben we tijdens onze opleiding ieder in onze eigen buurt gespeeld voor de ramen van instellingen. Daar begon het mee. We zijn daarna aan de slag gegaan bij de Mediclowns. Daar spelen we één keer per maand voor mensen met dementie of een beperking. In ruil daarvoor krijgen we een paar keer per jaar een gratis training of workshop aangeboden over het contactclownen.
Inmiddels hebben we ook twee voorstellingen ontwikkeld voor kinderen
van de basisschool en kleine theaters.
Els heeft ons geholpen met het opzetten van deze voorstellingen.
We hebben ook een voorstelling voor mensen met dementie en peuters.
Verder spelen we regelmatig voor stichting Opkikker en stichting Shamajo.
Deze stichtingen verzorgen een fijne dag vol activiteiten en verwennerij voor gezinnen met een kind dat ziek is of een beperking heeft. We hebben zelf contact gezocht met allebei de stichtingen en onze diensten als contact clown aangeboden. We halen erg veel voldoening uit de mooie contactmomenten die we met de gezinnen hebben. Stichting Opkikker heeft ons onlangs gevraagd om onze voorstelling Sneeuwwitje 2.0 op de komende Opkikkerdagen te spelen.
Om ons te blijven ontwikkelen hebben we workshops uit het verdiepings aanbod van de School voor Clown & Leven gevolgd of bij andere clownstrainers. Ellen heeft zich aangesloten bij de clownsgroep Nijmegen die iedere week speelt en van en met elkaar leert. Ze is ook meegegaan met een clownsreis van Ray Biemans naar Roemenië, dat was ook een prachtig avontuur. En heel leerzaam om te spelen voor mensen die je niet verstaat.
Kortom wij vervelen ons niet. We zijn erg blij met wat de clown ons brengt.
Wil je meer weten? Check dan: www.clowndurske.com
Begin 2021. We zaten midden in een lockdown, en ik was in de rouw.
De levensvreugde was even weg, en ik miste het spelen enorm.
Een paar jaar eerder was mijn liefde voor het clownen aangewakkerd.
Een tweejarige opleiding leek me op dat moment nogal overdreven eerlijk gezegd,
na een opleiding tot dramatherapeute en tientallen jaren spelervaring.
Maar goed, lockdown dus. Ik hing totaal inspiratieloos op de bank toen ik een mailtje van de School voor Clown & Leven binnen kreeg; er was ruimte om met de opleiding te starten. Na een belletje met Els besloot ik me op te geven. En precies vanaf dat moment begon het weer te stromen, begon ik weer te leven.
Deze opleiding heeft me zó veel gebracht. De clown in mij is wakker geworden en heeft vorm gekregen. Ik kan voor het eerst van mijn leven grinniken om mijn eigen ongemakkelijkheid, en om hoe serieus ik het leven soms neem. Mijn clown heet Pippa, ze is super enthousiast en durft alles. Haar energie (die dus eigenlijk de mijne is) helpt me om stappen te zetten die ik eerder niet aan durfde. De School van Clown en Leven was precies wat ik nodig had. Precies op het moment dat ik het nodig had.
Ik ben mijn eigen onderneming gestart: Het Knetterparadijs.
Ik maak kindervoorstellingen, werk als zorgclown,
sta in het theater met clownstheatergroep Ongeregeldheden,
en doe daarnaast opdrachten als clown bij evenementen.
Ook wil ik clown- en improvisatielessen gaan geven.
Voor meer informatie over wat ik doe, kan je me opzoeken op Instagram: https://instagram.com/knetterparadijs.
Elleke van Gemeren, oktober 2022
Enerzijds om het prachtig vak van de clown verder te verkennen en vaardig te worden, anderzijds vanwege de grote persoonlijke groei. Zo heb ik aan pijnlijke hinderlijke thema’s gewerkt om als clown vrijer te kunnen spelen en dat heeft mijzelf zoveel gelukkiger gemaakt! Mijn clown is mijn liefste vriendin. Zij helpt mij om dingen onder ogen te zien, plezier te maken, te oefenen met dingen verprutsen, mild te zijn, me te blijven verwonderen en in verbinding te blijven met anderen en met mezelf. lees meer >>
In het dagelijks leven is mijn clown dichterbij. Tot plezier van anderen merk ik. Het is fijn om zo mezelf te kunnen zijn. Ik doe van alles met de clown. Ik heb met Clownstheatergroep Ongeregeldheden in kleine theaters gestaan. Ik speel af en toe voor verschillende doelgroepen of op events en ik ben lid van Clownstrio Resumé. Hieronder kun je lezen wat we met Resumé doen.
Mijn maatjes van Resumé heb ik ontmoet op de opleiding en omdat we dezelfde ambitie
met de clown hebben zijn we samen op pad gegaan.
Wij zijn Joop (Jesú), Iris (Piet) en Leonieke (Griet).
In de zomer van 2022 rondden we de school voor Clown en Leven af.
Onder de naam Clownstrio Resumé brengen we clownsimprovisatie voor volwassenen.
We bekijken allerlei thema’s door een clownsbril
en delen onze interpretatie met het publiek.
Gaandeweg hebben we hiervoor twee formats ontwikkeld.
In het eerste format doen we korte interviewtjes met mensen uit het publiek over universele levensthema’s. Denk aan vragen als: Wat stel je alsmaar uit? Waar verlang je ten diepste naar? Waar ben je bang voor? Welke goede voornemens heb je? Met de verhalen die dit oplevert, gaan we vervolgens aan de haal in geïmproviseerde scènes.
Het tweede format is meer gericht op informatieve bijeenkomsten. Iemand houdt een lezing of vertelt een verhaal, en wij improviseren een scène met de inhoud ervan. Dit format willen we graag toepassen bij zakelijke bijeenkomsten, zoals teamdagen of symposia.
De afgelopen twee jaar hebben we veel geoefend en opgetreden, bijvoorbeeld bij Gluren bij de buren, ontmoetingsdagen en in buurthuizen. We trainen om de week en huren hierbij regelmatig een trainer in. En wie weet, misschien eindigen we wel in Carré! Of in een congrescentrum dus.
We hebben veel plezier in het spelen met ongemak,
en halen voldoening uit de verbinding die soms ineens ontstaat met sprekers en met het publiek.
Laatst deelde iemand een indrukwekkend en kwetsbaar verhaal, dat wij mochten ‘samenvatten’.
Iets over de dood van een vriend, een tjiftjaf en de vraag: waar begint en eindigt ‘ik’ eigenlijk?
Ga daar maar eens aan staan als clowns.
Een andere keer vertelden drie mannen en een vrouw dat ze aan het verkennen waren
of ze met z’n vieren een kind wilden opvoeden. Bijzondere momenten van echte verbinding,
waarbij ons het gevoel overvalt dat we iets goeds doen voor de wereld.
Wie weet. In elk geval hebben we er lol in!
Hopelijk zien we je een keer bij een van onze voorstellingen?
Of ken je iemand die ons misschien wil inhuren?
Wil je meer weten? Check dan: www.facebook.com/clownstrioresume
Om meer te kunnen spelen kwamen we met een kleiner groepje regelmatig een dagdeel bij elkaar. Die extra uurtjes hebben enorm geholpen om de clownstechnieken eigen te maken. En het was heerlijk, echt een speeltuin.
Ik kon gaandeweg die twee jaar al merken dat ik meer de gekte in durfde te gaan tijdens mij eigen optredens. Ik liet me meer gaan en er ontstond (daar waar het paste natuurlijk) een manier van spelen waar ik erg blij van werd. Ook in mijn “gewone leven” kwam de clown soms om de hoek kijken, die mijn gevoelens met veel humor liet zien. Als dat gebeurt weet ik dat Loena (mijn clown) zich veilig voelt.
Met twee korte stukjes die we maakten voor de eindpresentatie maakte ik met Johannes Fischer de voorstelling “No Show?!”. Improvisatie (zoals tijdens de lessen) is heel anders dan wat je bedacht hebt steeds herhalen. De combinatie met acrobatische trucjes doen en timing op muziek zorgde ervoor dat er veel vastgelegd werd. We wilden ook een lekker dynamische voorstelling maken met veel actie en slapstick. Het is dan een hele uitdaging om fris te blijven spelen. Het hele vertragende alles in het moment uitspelen van de clown verdween wat naar de achtergrond. Wat bleef is de clowneske manier van spelen.
Later heb ik met Lisette van Gemert twee schoolvoorstellingen gemaakt, daar kan je over lezen in haar stukje: Van poppenspeler naar clownesk speler.
Voor mij was het relatief makkelijk om mijn passie voor de clown om te zetten in daadwerkelijk spelen daarmee. Ik had al mijn eigen toko en netwerk. Ik ben heel dankbaar voor wat de clown mij gebracht heeft, maar mis soms wel het lekker vrij spelen met clownsmaatjes. Zonder dat het iets hoeft te worden. Dus dat probeer ik ook te blijven doen. En ik haal daar ook inspiratie uit.
Wil je meer weten? Check dan: www.wolkenruiters.nl
De zondagen waarop ik naar de clownslessen ging, brachten me zoveel vreugde en plezier. Iedere keer ging ik opgelucht en met een lichter gevoel naar huis. Van nature heb ik last van depressieve neigingen en voelde ik me vaak ongelukkig over de wereld en alles wat daarin gebeurt. Maar de clown heeft mij geleerd het leven vanuit een luchtiger perspectief te bekijken, volop te lachen en echt plezier te beleven. Sindsdien heb ik nooit meer diepe depressieve gevoelens ervaren.
Mijn motivatie om als clownsdocent aan de slag te gaan, was dan ook om anderen te laten ervaren dat je zelfs in moeilijke tijden vreugde en plezier kunt vinden. In het begin gaf ik les aan mensen uit mijn eigen netwerk, bijvoorbeeld tijdens retraites. Ik heb ook geëxperimenteerd met het combineren van clownerie en filosofie in belichaamde filosofielessen. Tegenwoordig hebben mijn clownskills een prachtige plek gekregen bij Circustheater Stoffel. Hier werk ik als clownsjuf en zet ik me in binnen de jeugdpsychiatrie, waar ik kinderen help die zich verloren voelen in de wereld. Hoe bijzonder is dat!
Wil je meer weten? Check dan: www.circustheaterstoffel.nl
Af en toe kwamen de poppen op het podium ook uit de poppenkast en speelde ik naast de poppen mee in het verhaal.
Ik ben de school voor Clown en Leven begonnen omdat ik meer zelf wilde spelen. lees meer >>
Al tijdens de opleiding van school voor Clown & Leven ben ik samen gaan werken met Angela Dirven. We hebben samen een rondlopende straattheater-act gemaakt. Twee dames in één jurk.
En vlak na het afronden van de opleiding werd ik door Marco van Zanten van Dutch Acrobats gevraagd om in zijn visueel komisch, acrobatische straattheatervoorstelling te spelen. Inmiddels spelen we nu voor het derde jaar deze vrolijke voorstelling.
En ondertussen zijn er nieuwe acts en voorstellingen gemaakt en gespeeld. Samen met Angela, ‘Kerst met Clowns’ waarbij we van hoepels een kerstboom bouwen en een moestuinvoorstelling met clownesk spel en poppenspel gecombineerd.
Met Marco is er een rondlopende act ‘Ode aan de Hollandse wateren’ gemaakt, waarbij we acrobatische lofdichten brengen over de wind, het water en de tuin van Neptunes. En tot slot zijn we bezig met een voorstelling over kunst en inspiratie met Johannes Vermeer. Een voorstelling waarbij visueel, clownesk spel met circuselementen wordt gecombineerd. Deze voorstelling wordt gemaakt voor scholen.
Als ik kijk naar mijn werk op dit moment dan is het precies wat ik voor ogen had toen ik de opleiding begon. Niet dat ik het zo bedacht had, maar het meer zelf spelen en het samen spelen met anderen dat was precies wat ik graag wilde. Ik speel nog steeds met veel plezier mijn poppenvoorstellingen en daarnaast ben ik blij met alle nieuwe dingen die er op mijn pad zijn gekomen. Niet altijd met een clownsneus op, maar het clowneske en alles wat ik in de opleiding heb geleerd is er zeker in terug te vinden.
Wil je meer weten? Check dan: www.lisettevangemert.nl en www.hetwandelendhuis.nl
JasUit is erop gericht om te ervaren hoe het is om de jas van professional uit te doen en jezelf te zijn in elke situatie. Omdat daardoor de werkplek en daarmee de wereld een stukje mooier wordt.
Bij JasUit maken we gebruik van technieken uit de clownerie om jouw authentieke zelf op te zoeken en te onderzoeken. Want clownerie vraagt van je om helemaal in het hier en nu te zijn, in verbinding met de ander én met jezelf.
Ondertussen is JasUit een vast onderdeel van het interne opleidingsprogramma van een adviesbureau. Ik geef de JasUit workshop ook als onderdeel van teamdagen en verandertrajecten.
Wil je meer weten? Check dan: www.jasuit.nl